در دومین دهه از قرن بیست و یکم قرار داریم و آرشیوبندی کار بسیار ساده ای است. ابزارهای لازم برای ذخیره و نگهداری ساده و سریع اطلاعات و اسناد را در اختیار داریم، هارد درایوها و دیسک هایی که به راحتی در کیف و جیبمان جا می‌گیرند. حتی می‌توانید از این وسایل قدیمی ذخیره اطلاعات صرف نظر کنید و به سرورهای Cloud روی آورید. ارتباط برقرار کردن بسیار سریع و ساده شده و می توان به راحتی فایل ها را پیوست کرد. با این وجود هنوز هم فاکتورها و صورت حساب را از طریق پست دریافت می‌کنیم، حتی زمانی که آن ها را با ایمیل برایمان می‌فرستند یا از سایت دانلودشان می‌کنیم، باید آن ها را چاپ و بایگانی کنیم.
اغلب شرکت ها فضای زیادی را به سیستم های قفسه بندی و بایگانی اختصاص می‌دهند تا فاکتورها، لیست سفارش ها، فاکس ها، صورت حساب ها و امثال آن را نگهداری کنند. به نظر شما این کار یک عادت قدیمی و منسوخ است یا شاید به این خاطر است که ما نمی توانیم به چیزهایی اعتماد کنیم که قابل لمس و محسوس نیستند.
سرورهای Cloud
پیش از هر چیز به خاطر داشته باشید که موضوع بحث ما تکنولوژی های نسبتاً مدرن است. بیش از 20 سال است که اینترنت به زندگی روزمره ما راه یافته است. زمان زیادی از آن دوران گذشته که ما برای ذخیره کردن فایل هایمان از فلاپی هایی استفاده می کردیم که ظرفیت آن ها یک یا دو مگابایت بود. به عبارت دیگر میلیون تن از افرادی که این روزها مشغول کار هستند، حرفه خود را از راه قدیمی و دشوار آن آموخته اند.
بسیاری از آن ها با آغوش باز ابزارها و سیستم های جدید را پذیرفته اند اما بسیاری از آن ها به این تکنولوژی به دیده شک و تردید می نگرند. عباراتی همچون هک کردن، ویروس، کلاهبرداری اینترنتی، هویت دزدی و امثال آن هم باعث می شود آن ها کمتر به دنیای مدرن اعتماد داشته باشند. به همین منوال سی دی ها، کتاب ها و دی وی دی ها هم از مد افتاده و منسوخ شده اند.
بحث بر سر این است که چرا باید خانه تان را با انبوهی از کاغذ و پلاستیک پر کنید در حالی که می توانید آن ها را روی کامپیوتر، لپ تاپ، گوشی های هوشمند، تبلت و امثال آن ذخیره کنید یا از سرورهای آنلاین استفاده کنید و کلی در هزینه هایتان صرفه جویی کنید؟ برای نگهداری از سی دی و کتاب هم به جعبه هایی نیاز دارید که به نظر غیر ضروری می رسند. شخص من خیلی سن و سالم بالا نیست اما وقتی یاد دوران قدیم می افتم، نمی توانم روزی را تصور کنم که نتوانم آلبوم موسیقی مورد علاقه ام را خریداری کنم، با خودم به خانه ببرم و در دستگاه پخش بگذارم و از شنیدن آن لذت ببرم.
بسته بندی پلاستیکی این آلبوم ها مثل قدیم ها جذاب و دلربا نیست اما از هیچی که بهتر است! و این که نتوانم یک کتاب واقعی را بخوانم، آن را لمس کنم و صفحاتش را ورق بزنم، دیوانه کننده است… به عبارت دیگر من فکر می کنم – و البته امیدوارم- خیلی خیلی با عصر کاملاً دیجیتالی شدن زندگی مان فاصله داریم. با این وجود در برهه ای از زمان به سر می بریم که نسلی که در عصر اینترنت و حجم بالای حافظه و ذخیره اطلاعات به دنیا آمده اند، کم کم به سن بزرگسالی می رسند.
هر چه تعداد این نسل بیشتر شود ما یک قدم به عصر اداره های بدون کاغذ نزدیک تر می شویم تا این امر در نهایت به واقعیت بپیوندد. از یک نقطه نظر مثبت می توان گفت که تا آن زمان اشتغال زایی به اوج می رسد؛ بالاخره باید افرادی باشند که تمام آن اسناد کاغذی را به صورت دیجیتالی درآورند!
